~ Χόρχε Μπουκάι - Θέλω ~

Θέλω να με ακούς χωρίς να με κρίνεις. 

Θέλω τη γνώμη σου χωρίς συμβουλές. 

Θέλω να με εμπιστεύεσαι χωρίς απαιτήσεις. 

Θέλω τη βοήθειά σου, κι όχι ν’ αποφασίζεις για μένα. 

Θέλω να με προσέχεις χωρίς να με ακυρώνεις. 

Θέλω να με κοιτάς χωρίς να προβάλλεις τον εαυτό σου σε μένα. 

Θέλω να με αγκαλιάζεις χωρίς να με κάνεις να ασφυκτιώ. 

Θέλω να μου δίνεις ζωντάνια χωρίς να με σπρώχνεις. 

Θέλω να με υποστηρίζεις χωρίς να με φορτώνεσαι. 

Θέλω να με προστατεύεις χωρίς ψέματα. 

Θέλω να πλησιάζεις χωρίς να εισβάλλεις. 

Θέλω να ξέρεις τις πλευρές μου που πιο πολύ σε ενοχλούν. 

Να τις αποδέχεσαι και να μην προσπαθείς να τις αλλάξεις. 

Θέλω να ξέρεις πως σήμερα μπορείς να βασίζεσαι πάνω μου ..

Χωρίς όρους..

Ναζίμ Χικμέτ ~ Μονάκριβή μου ~

Μονάκριβή μου ἐσὺ στὸν κόσμο
μοῦ λὲς στὸ τελευταῖο σου γράμμα:
«πάει νὰ σπάσει τὸ κεφάλι μου, σβήνει ἡ καρδιά μου,
Ἂν σὲ κρεμάσουν, ἂν σὲ χάσω θὰ πεθάνω».

Θὰ ζήσεις, καλή μου, θὰ ζήσεις,
Ἡ ἀνάμνησή μου σὰν μαῦρος καπνὸς
θὰ διαλυθεῖ στὸν ἄνεμο.
Θὰ ζήσεις, ἀδελφή με τὰ κόκκινα μαλλιὰ τῆς καρδιᾶς μου
Οἱ πεθαμένοι δὲν ἀπασχολοῦν πιότερο ἀπό ῾να χρόνο
τοὺς ἀνθρώπους τοῦ εἰκοστοῦ αἰώνα.

Αλεξάντερ Πόουπ ~ Άμπελαρντ προς την Ελοϊζα 3. ~

3.

Ακουω τη βροχη να ζωγραφιζει στο τζαμι.με τοσο πεισμα να ριχνει διαρκως με το ιδιο χρωμα.διαφανο.λες κι εχει ενα πινελο σκοταδι κι ενα φως μονο.κι εκει μεσα κατοικουν σαν απο μυθο ολα τ αλλα χρωματα.πεφτει με λυσσα σα να θελει να μπει μεσα.θα ναι ο νους μου ο παιδικος π αναζητα παραμυθι.και κεινη εχει χιλια και ενα,οσο κι οι σταλες της.κι αυξανουν διαρκως.

Τ' απλωνει στο τζαμι καθετα,για να με πεισει,να διαλεξω,να βραχω.κι οταν στο χτυπο τους δε συγκινουμαι ενας σφοδροτερος ανεμος,κρυος ερχεται και γκρεμιζει τα πρωτα τους λογια.και πρωτου χαθουν,κυλουν και ξιστορουν με ματια λαμπερα την ιδια τους τη συσταση.τη ζωη.ακουω τη βροχη.τη πλαση ολοκληρη ακουω,κι ειναι σα να φασκιωνεται μωρο ολακερη και πεφτει πανω της η φροντιδα.και ξεδιψα.

Αλεξάντερ Πόουπ ~ Αμπελαρντ προς την Ελοϊζα 2.~

2.

Αγαπητη Ελοιζα,

Τουτος ο Ιουλης ηταν φθινοπωρινος.το νερο με μανια με πολιορκουσε μακρια σου,θολωνε τα τζαμια,σκοτεινιαζε τ αντικειμενα.

Κοιτουσα στο φως του καντηλιου κρυφα τη φωτογραφια σου κι ολο ετουτη το ποταμι που το σπιτι στη μεση του ειχε βρεθει θαρρεις,

Αλεξαντερ Ποουπ ~ Άμπελαρτ προς την Ελοϊζα 1.~

1.

Αγαπητη Ελοιζα,αγαπημενη μικρη,

ο κοσμος μικρη μου μεγαλωσε.γιομισαν μπαλκονια οι καμιναδες του Λονδινου και προβοσκιδες τ' αραια φωτα και ρουφουν τις ανθρωπινες παραστασεις.μεσα στα θεατρα το κρυο ειναι μια κρουστα και τα λογια τη μαζευουν κομματι κομματι.οι θαλασσες γιναν πιο γρηγορες απ τα φουγαρα και τα λιμανια πιο φωτεινα απο τους φαρους.

Γιώργος Σεφέρης ~ Φυγή ~

Δεν ήταν άλλη η αγάπη μας 
έφευγε ξαναγύριζε και μας έφερνε 
ένα χαμηλωμένο βλέφαρο πολύ μακρινό 
ένα χαμόγελο μαρμαρωμένο, χαμένο 
μέσα στο πρωινό χορτάρι 
ένα παράξενο κοχύλι πού δοκίμαζε 
να το εξηγήσει επίμονα η ψυχή μας. 

Η αγάπη μας δεν ήταν άλλη ψηλαφούσε 
σιγά μέσα στα πράγματα πού μας τριγύριζαν 
να εξηγήσει γιατί δε θέλουμε να πεθάνουμε 
με τόσο πάθος. 

Κι αν κρατηθήκαμε από λαγόνια κι αν αγκαλιάσαμε 
μ' όλη τη δύναμή μας άλλους αυχένες 
κι αν σμίξαμε την ανάσα μας με την ανάσα 
εκείνου του άνθρώπου 
κι αν κλείσαμε τα μάτια μας, δεν ήταν άλλη 
μονάχα αυτός ο βαθύτερος καημός να κρατηθούμε 
μέσα στη φυγή.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης ~ Επιθυμίες ~

Σαν σώματα ωραία νεκρών που δεν εγέρασανκαι τάκλεισαν, με δάκρυα, σε μαυσωλείο λαμπρό,με ρόδα στο κεφάλι και στα πόδια γιασεμιά --έτσ' η επιθυμίες μοιάζουν που επέρασανχωρίς να εκπληρωθούν" χωρίς ν' αξιωθεί καμιάτης ηδονής μια νύχτα, ή ένα πρωϊ της φεγγερό.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης ~ Όσο μπορείς ~

Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις, 
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον 
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις 
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου, 
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες. 

Μην την εξευτελίζεις πιαίνοντάς την, 
γυρίζοντας συχνά κ' εκθέτοντάς την 
στων σχέσεων και των συναναστροφών 
την καθημερινή ανοησία, 
ως που vα γίνει σα μιά ξένη φορτική.

Μαρία Πολυδούρη ~ Δεν τραγουδώ παρά γιατί μ' αγάπησες ~

Δεν τραγουδώ παρά γιατί μ' αγάπησες 
στα περασμένα χρόνια. 
Και σε ήλιο, σε καλοκαιριού προμάντεμα 
και σε βροχή, σε χιόνια, 
δεν τραγουδώ παρά γιατί μ' αγάπησες. 

Μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου 
μια νύχτα και με φίλησες στο στόμα, 
μόνο γι' αυτό είμαι ωραία σαν κρίνο ολάνοιχτο 
κ' έχω ένα ρίγος στην ψυχή μου ακόμα, 
μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου. 

Μόνο γιατί τα μάτια σου με κύτταξαν 
με την ψυχή στο βλέμμα, 
περήφανα στολίστηκα το υπέρτατο 
της ύπαρξής μου στέμμα, 
μόνο γιατί τα μάτια σου με κύτταξαν. 

Μόνο γιατί όπως πέρναα με καμάρωσες 
και στη ματιά σου να περνάη 
είδα τη λυγερή σκιά μου, ως όνειρο 
να παίζει, να πονάη, 
μόνο γιατί όπως πέρναα με καμάρωσες. 

Γιατί δισταχτικά σα να με φώναξες 
και μου άπλωσες τα χέρια 
κ' είχες μέσα στα μάτια σου το θάμπωμα 
- μια αγάπη πλέρια, 
γιατί δισταχτικά σα να με φώναξες. 

Γιατί, μόνο γιατί σε σέναν άρεσε 
γι' αυτό έμεινεν ωραίο το πέρασμά μου. 
Σα να μ' ακολουθούσες όπου πήγαινα, 
σα να περνούσες κάπου εκεί σιμά μου. 
Γιατί, μόνο γιατί σε σέναν άρεσε. 

Μόνο γιατί μ' αγάπησες γεννήθηκα, 
γι' αυτό η ζωή μου εδόθη. 
Στην άχαρη ζωή την ανεκπλήρωτη 
μένα η ζωή πληρώθη. 
Μόνο γιατί μ' αγάπησες γεννήθηκα. 

Μονάχα για τη διαλεχτήν αγάπη σου 
μου χάρισε η αυγή ρόδα στα χέρια. 
Για να φωτίσω μια στιγμή το δρόμο σου 
μου γέμισε τα μάτια η νύχτα αστέρια, 
μονάχα για τη διαλεχτήν αγάπη σου. 

Μονάχα γιατί τόσο ωραία μ' αγάπησες 
έζησα, να πληθαίνω 
τα ονείρατά σου, ωραίε που βασίλεψες 
κ' έτσι γλυκά πεθαίνω 
μονάχα γιατί τόσο ωραία μ' αγάπησες.

Κική Δημουλά ~ Πληθυντικός αριθμός ~

Ο έρωτας, 
όνομα ουσιαστικόν, 
πολύ ουσιαστικόν, 
ενικού αριθμού, 
γένους ούτε θηλυκού ούτε αρσενικού, 
γένους ανυπεράσπιστου.
πληθυντικός αριθμός
οι ανυπεράσπιστοι έρωτες.

Ο φόβος, 
όνομα ουσιαστικόν, 
στην αρχή ενικός αριθμός
και μετά πληθυντικός:
οι φόβοι.
οι φόβοι
για όλα από δω και πέρα.

Η μνήμη, 
κύριο όνομα των θλίψεων, 
ενικού αριθμού, 
μόνον ενικού αριθμού 
και άκλιτη.
η μνήμη, η μνήμη, η μνήμη.

Η νύχτα, 
όνομα ουσιαστικόν, 
γένους θηλυκού, 
ενικός αριθμός.
πληθυντικός αριθμός
οι νύχτες.
οι νύχτες από δω και πέρα