Γιώργος Σεφέρης ~ Φυγή ~

Δεν ήταν άλλη η αγάπη μας 
έφευγε ξαναγύριζε και μας έφερνε 
ένα χαμηλωμένο βλέφαρο πολύ μακρινό 
ένα χαμόγελο μαρμαρωμένο, χαμένο 
μέσα στο πρωινό χορτάρι 
ένα παράξενο κοχύλι πού δοκίμαζε 
να το εξηγήσει επίμονα η ψυχή μας. 

Η αγάπη μας δεν ήταν άλλη ψηλαφούσε 
σιγά μέσα στα πράγματα πού μας τριγύριζαν 
να εξηγήσει γιατί δε θέλουμε να πεθάνουμε 
με τόσο πάθος. 

Κι αν κρατηθήκαμε από λαγόνια κι αν αγκαλιάσαμε 
μ' όλη τη δύναμή μας άλλους αυχένες 
κι αν σμίξαμε την ανάσα μας με την ανάσα 
εκείνου του άνθρώπου 
κι αν κλείσαμε τα μάτια μας, δεν ήταν άλλη 
μονάχα αυτός ο βαθύτερος καημός να κρατηθούμε 
μέσα στη φυγή.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης ~ Επιθυμίες ~

Σαν σώματα ωραία νεκρών που δεν εγέρασανκαι τάκλεισαν, με δάκρυα, σε μαυσωλείο λαμπρό,με ρόδα στο κεφάλι και στα πόδια γιασεμιά --έτσ' η επιθυμίες μοιάζουν που επέρασανχωρίς να εκπληρωθούν" χωρίς ν' αξιωθεί καμιάτης ηδονής μια νύχτα, ή ένα πρωϊ της φεγγερό.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης ~ Όσο μπορείς ~

Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις, 
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον 
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις 
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου, 
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες. 

Μην την εξευτελίζεις πιαίνοντάς την, 
γυρίζοντας συχνά κ' εκθέτοντάς την 
στων σχέσεων και των συναναστροφών 
την καθημερινή ανοησία, 
ως που vα γίνει σα μιά ξένη φορτική.

Μαρία Πολυδούρη ~ Δεν τραγουδώ παρά γιατί μ' αγάπησες ~

Δεν τραγουδώ παρά γιατί μ' αγάπησες 
στα περασμένα χρόνια. 
Και σε ήλιο, σε καλοκαιριού προμάντεμα 
και σε βροχή, σε χιόνια, 
δεν τραγουδώ παρά γιατί μ' αγάπησες. 

Μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου 
μια νύχτα και με φίλησες στο στόμα, 
μόνο γι' αυτό είμαι ωραία σαν κρίνο ολάνοιχτο 
κ' έχω ένα ρίγος στην ψυχή μου ακόμα, 
μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου. 

Μόνο γιατί τα μάτια σου με κύτταξαν 
με την ψυχή στο βλέμμα, 
περήφανα στολίστηκα το υπέρτατο 
της ύπαρξής μου στέμμα, 
μόνο γιατί τα μάτια σου με κύτταξαν. 

Μόνο γιατί όπως πέρναα με καμάρωσες 
και στη ματιά σου να περνάη 
είδα τη λυγερή σκιά μου, ως όνειρο 
να παίζει, να πονάη, 
μόνο γιατί όπως πέρναα με καμάρωσες. 

Γιατί δισταχτικά σα να με φώναξες 
και μου άπλωσες τα χέρια 
κ' είχες μέσα στα μάτια σου το θάμπωμα 
- μια αγάπη πλέρια, 
γιατί δισταχτικά σα να με φώναξες. 

Γιατί, μόνο γιατί σε σέναν άρεσε 
γι' αυτό έμεινεν ωραίο το πέρασμά μου. 
Σα να μ' ακολουθούσες όπου πήγαινα, 
σα να περνούσες κάπου εκεί σιμά μου. 
Γιατί, μόνο γιατί σε σέναν άρεσε. 

Μόνο γιατί μ' αγάπησες γεννήθηκα, 
γι' αυτό η ζωή μου εδόθη. 
Στην άχαρη ζωή την ανεκπλήρωτη 
μένα η ζωή πληρώθη. 
Μόνο γιατί μ' αγάπησες γεννήθηκα. 

Μονάχα για τη διαλεχτήν αγάπη σου 
μου χάρισε η αυγή ρόδα στα χέρια. 
Για να φωτίσω μια στιγμή το δρόμο σου 
μου γέμισε τα μάτια η νύχτα αστέρια, 
μονάχα για τη διαλεχτήν αγάπη σου. 

Μονάχα γιατί τόσο ωραία μ' αγάπησες 
έζησα, να πληθαίνω 
τα ονείρατά σου, ωραίε που βασίλεψες 
κ' έτσι γλυκά πεθαίνω 
μονάχα γιατί τόσο ωραία μ' αγάπησες.

Κική Δημουλά ~ Πληθυντικός αριθμός ~

Ο έρωτας, 
όνομα ουσιαστικόν, 
πολύ ουσιαστικόν, 
ενικού αριθμού, 
γένους ούτε θηλυκού ούτε αρσενικού, 
γένους ανυπεράσπιστου.
πληθυντικός αριθμός
οι ανυπεράσπιστοι έρωτες.

Ο φόβος, 
όνομα ουσιαστικόν, 
στην αρχή ενικός αριθμός
και μετά πληθυντικός:
οι φόβοι.
οι φόβοι
για όλα από δω και πέρα.

Η μνήμη, 
κύριο όνομα των θλίψεων, 
ενικού αριθμού, 
μόνον ενικού αριθμού 
και άκλιτη.
η μνήμη, η μνήμη, η μνήμη.

Η νύχτα, 
όνομα ουσιαστικόν, 
γένους θηλυκού, 
ενικός αριθμός.
πληθυντικός αριθμός
οι νύχτες.
οι νύχτες από δω και πέρα

Γιάννης Ρίτσος ~ Ελάχιστο Χρονικό του Έρωτα ~

Βιάζονταν πολύ να φιληθούν. 

Μπήκαν στο σπίτι. 

Κλείδωσαν. 

Τις δυο καρέκλες τις άφησαν στον κήπο. 

Όσο έλειπαν τα πουλιά οικειοποιήθηκαν τις καρέκλες τους, 

τις έκαναν σκάλες για τα δωμάτιά τους. 

Όταν βράδιασε, 
όλα τα κατάπιανε τα φύλλα, 

χτυπώντας ηδονικά τις γλώσσες τους. 
Οι δυο καρέκλες περίμεναν ακόμη σα δυο μικρά ικριώματα 
στο χείλος μιας πράσινης μοναξιάς μπροστά στο φεγγάρι.

Από το "Ελάχιστο Χρονικό του Έρωτα"

Τσαρλς Μπουκόφσκι ~ Αγκάλιασε το σκοτάδι ~

Ο σάλος είναι ο θεός
η τρέλα είναι ο θεός

όταν ζεις μονίμως ήρεμα
ζεις μονίμως το θάνατο.

η αγωνία μπορεί να σκοτώσει
ή 
η αγωνία μπορεί να κρατήσει το βάρος της ζωής
αλλά η ηρεμία είναι πάντα τρομακτική
η ηρεμία είναι ό,τι χειρότερο
να περπατάς
να μιλάς
να χαμογελάς,
να φαίνεται ότι είσαι.

μην ξεχνάς τα πεζοδρόμια
τις πόρνες,
την προδοσία,
το σκουλήκι μέσα στο μήλο, 
τα μπαρ, τις φυλακές,
τις αυτοκτονίες των εραστών.

εδώ στην Αμερική
έχουμε δολοφονήσει έναν πρόεδρο και τον αδερφό του,
ένας άλλος πρόεδρος παραιτήθηκε από τη θέση του.

οι άνθρωποι που πιστεύουν στην πολιτική
είναι σαν τους ανθρώπους που πιστεύουν στο θεό¨
είναι κάτι αποτυχημένοι που έχουν έφεση 
στα ασήμαντα.

δεν υπάρχει θεός
δεν υπάρχει πολιτική
δεν υπάρχει ηρεμία
δεν υπάρχει έρωτας
δεν υπάρχει έλεγχος
δεν υπάρχει σχέδιο

μείνε μακριά από το θεό
παράμεινε ενοχλημένος

Γλίστρα...

Τσαρλς Μπουκόφσκι ~ Ερωτεύτηκα ~

Είναι μικρή, είπε,

αλλά κοίτα εμένα,
έχω ωραίους αστράγαλους,
και κοίτα και τους καρπούς μου, 
έχω ωραίους καρπούς

Θεέ μου, 
νόμιζα ότι πήγαινε καλά,
και τώρα ξανά αυτή,
κάθε φορά που σου τηλεφωνεί τρελαίνεσαι,
μου είπες ότι τελείωσε
μου είπες ότι ως εδώ ήταν,
άκου, έχω ζήσει αρκετά για να γίνω
μια καλή γυναίκα,

Τσαρλς Μπουκόφσκι ~ Μεταμόρφωση ~

Mία κοπέλα ήρθε
μου έφτιαξε το κρεβάτι
σφουγγάρισε και κέρωσε το πάτωμα της κουζίνας
έτριψε τους τοίχους
σκούπισε
καθάρισε την τουαλέτα
τη μπανιέρα
σφουγγάρισε το πάτωμα του μπάνιου
κι έκοψε τα νύχια των ποδιών μου και
τα μαλλιά μου.

Έπειτα
όλα την ίδια μέρα
ο υδραυλικός ήρθε κι έφτιαξε τη βρύση της κουζίνας
και την τουαλέτα
και ο τεχνικός για τα καλοριφέρ έφτιαξε τα καλοριφέρ
και ο τεχνικός για το τηλέφωνο έφτιαξε το τηλέφωνο
τώρα κάθομαι εδώ σ’ αυτήν την τελειότητα
είναι ήσυχα
τα χάλασα και με τις 3 κοπέλες μου.

Ένιωθα καλύτερα όταν όλα ήταν σε
αταξία.
θα μου πάρει μερικούς μήνες για να ξαναγίνουν
όλα φυσιολογικά¨
δε μπορώ να βρω ούτε κατσαρίδα για να μιλήσω.

Έχασα το ρυθμό μου.
δε μπορώ να κοιμηθώ.
δε μπορώ να φάω.

Μου στέρησαν τη
βρωμιά μου.

Τσαρλς Μπουκόφσκι ~ Άντρας και γυναίκα στο κρεβάτι στις 10 μμ~

Νιώθω σαν κόνσερβα με σαρδέλες, είπε.
Νιώθω σαν έμπλαστρο, είπα.
Νιώθω σαν σάντουιτς με τόνο, είπε.
Νιώθω σαν τομάτα κομμένη σε φέτες, είπα.
Νιώθω σαν νά’ρχεται βροχή, είπε.
Νιώθω σαν να σταμάτησε το ρολόι, είπα.
Νιώθω σαν η πόρτα νά’ναι ξεκλείδωτη, είπε.

Ναζίμ Χικμέτ ~ Η πιο όμορφη θάλασσα ~

Θα γελάσεις απ' τα βάθη των χρυσών σου ματιών
είμαστε μες στο δικό μας κόσμο

Η πιο όμορφη θάλασσα

Βισλάβα Σιμπόρσκα ~ Κεραυνοβόλος έρωτας ~

Και οι δυο πιστεύουν ακράδαντα
ότι τους ένωσε ένα ξαφνικό πάθος.
Ωραία είναι μια τέτοια βεβαιότητα
όμως η αβεβαιότητα είναι ακόμα πιο ωραία.
Αφού δεν έτυχε ποτέ να συναντηθούν νωρίτερα
είναι σίγουροι
πως τίποτα δεν έχει συμβεί ανάμεσά τους.

Πέδρο Σαλίνας ~ Το να σε σκέφτομαι απόψε ~

Το να σε σκέφτομαι απόψε
δεν σήμαινε να σε σκέφτομαι με τη σκέψη μου,
εγώ μόνο, μέσα μου. Σε σκεφτόμουν
διεξοδικά μ' εμένα, τον πλατύ κόσμο.

Το μεγάλο ονειροπόλημα του κάμπου, τ' αστέρια,
η θάλασσα σιωπηλή, τα χορτάρια αόρατα,
παρόντα μόνο με τα ξηρά τους αρώματα,
σε όλα αυτά,
απ' τον Αλδεβαράν ως τον γρύλλο σε σκεφτόμουν.

Χαλίλ Γκιμπράν ~ Η ομορφιά ~

Είπε κι' ένας ποιητής, Μίλησε μας για την Ομορφιά.
Κι' αυτός απάντησε:
Που θ' αναζητήσετε την Ομορφιά, και πως θα τηνε βρείτε αν δεν φανεί στο δρόμο σας και γίνει οδηγός σας;
Και πως γι' αυτήν θα μιλάτε αν δε γίνει η υφάντρα του Λόγου σας;

Σιμόν Ντε Μποβουάρ ~ Ερωτική επιστοή προς τον Ζαν Πολ Σαρτρ ~

Η ερωτική επιστολή της Μποβουάρ που παραθέτουμε εδώ είναι γραμμένη όταν εκείνη ήταν στο Παρίσι και ο Σαρτρ στην Αμερική. Τον παρακαλά να γυρίσει κοντά της, και εκείνος δέχεται. Της λέει ξανά ότι την λατρεύει.  Κι η Μποβουάρ –μία ερωτευμένη γυναίκα που είχε πληγωθεί πολύ  εξ’ αιτίας της απουσίας του νιώθει πάλι χαρούμενη. Και του γράφει:




«Αγάπη μου .. μου είχες πει κάποτε ότι μ’ αγαπάς επειδή με κάνεις ευτυχισμένη

Πάολο Κοέλο ~ Το σύννεφο και ο αμμόλοφος ~

Ένα νεαρό σύννεφο γεννήθηκε στο μέσο μιας μεγάλης καταιγίδας στη Μεσόγειο. Αλλά δεν πρόλαβε να μεγαλώσει εκεί, ένας δυνατός άνεμος έσπρωξε όλα τα σύννεφα προς την Ανατολή.
Μόλις έφτασαν στην ήπειρο, το κλίμα άλλαξε στον ουρανό έλαμπε ένας γενναιόδωρος ήλιος και από κάτω τους εκτεινόταν η χρυσαφένια άμμος της ερήμου Σαχάρα. Ο άνεμος συνέχισε να τα σπρώχνει προς τα δάση του Νότου, καθώς στη έρημο δεν βρέχει σχεδόν ποτέ.

Ωστόσο, τα νεαρά σύννεφα είναι σαν τους νεαρούς ανθρώπους. Το σύννεφό μας λοιπόν αποφάσισε ν” απομακρυνθεί από τους γονείς του και τους μεγαλύτερους φίλους του για να γνωρίσει τον κόσμο.

- Τι κάνεις εκεί; Φώναξε ο άνεμος. Η έρημος είναι όλη ίδια!

Γιάννης Ρίτσος ~ Σάρκινος λόγος ~

Τι όμορφη που είσαι.
Με τρομάζει η ομορφιά σου. Σε πεινάω. Σε διψάω.
Σου δέομαι:
Κρύψου, γίνε αόρατη για όλους, ορατή μόνο σ' εμένα.
Καλυμμένη απ' τα μαλλιά ως τα νύχια των ποδιών με σκοτεινό διάφανο πέπλο
διάστικτο απ' τους ασημένιους στεναγμούς εαρινών φεγγαριών.
Οι πόροι σου εκπέμπουν φωνήεντα, σύμφωνα ιμερόεντα.

Έλλα Ουίλερ Ουίλκοξ ~ Πικρή αλήθεια ~

Υπάρχει μια πικρή αλήθεια στη ζωή, που ανακάλυψα
ταξιδεύοντας ανατολικά και δυτικά.
Οι μόνοι που πραγματικά πληγώνουμε
είναι αυτοί που αγαπάμε περισσότερο.

Κολακεύουμε όσους γνωρίζουμε ελάχιστα
Ευχαριστούμε τον περαστικό επισκέπτη
Ενώ χτυπάμε απερίσκεπτα
όσους μας αγαπούν περισσότερο.